طاهر و سینما قدس؛ داستانی عاشقانه که ناتمام ماند
سینما قدس فقط عشق طاهر نبود، آن سال‌های جنگ و بعد جنگ، نوجوانان و جوانان زیادی به عشق دیدن فیلم‌های جدید جمشید هاشم‌پور که به او جمشید آریا می‌گفتند، توی صف‌های طولانی می‌رفتند.
مریم چراغیان*
محال است دهه پنجاهی و شصتی باشی و طاهر آپاراتی سینما قدس را نشناسی...
طاهری که رفیق ٣۵ ساله‌ی سینما قدس بود و اما سال ٩٢ جلو چشمانش، سینما قدس را به بخش خصوصي واگذار کردند و عشق قدیمی‌اش را از او جدا کردند.
سینما قدس فقط عشق طاهر نبود، آن سال‌های جنگ و بعد جنگ، نوجوانان و جوانان زیادی به عشق دیدن فیلم‌های جدید جمشید هاشم‌پور که به او جمشید آریا می‌گفتند، توی صف‌های طولانی می‌رفتند.
طاهر اسماعیل‌بیگی، بعد از ١۰ سال حسرت و هجران و درد از سینمایی که آوار شد و تبدیل شد به پارکینگ، حسرت به دل از دنیا رفت و سال‌ها خاطرات نوستالژی ایلامیان را با خود به زیر خاک برد.
امشب خبر آمد قرار است به علت تعمیرات و تا اطلاع ثانوی، همین سینما فرهنگ که جایگزین تنها سینمای استان شده بود، بخاطر تعمیرات تعطیل شود.
همین مثلاً سینما فرهنگ این روزها نشان داد که مردم ایلام چقدر شیفته سینما هستند که با وجود هزاران پلتفرم و فروش آزاد فیلم، اما به عشق سینما، هنوز هم تغذیه می‌خریدند و قرارهای دوستانه‌شان را آنجا می‌گذاشتند.
سینمایی که دلیل ارتباط بیشتر بچه‌ها با پدر و مادرها شده بود و دو ساعت کنار هم کارتون می‌دیدند و کنار فرزندشان لذت می‌بردند.
سینما کلهر ایوان، سینما هنر آبدانان و سینما سراب آبدانان، پردیس سینمایی امید ایلام، سینما صحرایی چغاسبز، برج هنر و شاید چند پروژه و ساختمان دیگر، جز وعده‌هایی از فرهنگ بوده که سال‌هاست، به بی‌فرهنگی تمام رها شده‌اند و هیچ متولی و مسئولی پیگیر نیست که چرا؟
چرا باید سینما هنر آبدانان، باشگاه و مغازه شود و سینما قدس ایلام با آن وعده و وعیدها و دروغ‌ها که قرار بود پارکینگ طبقاتی و کافی شاپ و سینمای ۵٠٠ نفره شود، به حال خود رها شده‌اند؟
١١ سال تعلیق و فراموشی پروژه‌ای به این مهمی...
فراموش مسئولان اگر می‌شود، از یاد ما که نمی‌رود و ما هر روزی که با حسرت از سعدی جنوبی رد می‌شویم، جای خالی طاهر و چراغ قوه‌اش و آن پرده‌ی رنگی سینما را عميقاً حس می‌کنیم و به یاد روزهای دربی و عشق طاهر به پرسپولیس و کل‌کل طرفداران آبی و قرمز که دورش را گرفته بودند، آه می‌کشیم.
سینما قدس، فقط سینما نبود، بلکه نماد امید و رویاپردازی بود و با تعطیلی آن، بخشی از هویت فرهنگی ایلام هم از بین رفت.
شاید روزی دوباره پرده‌های سینما قدس بالا رود و خاطرات شیرین‌مان را زنده کند. تا آن روز، یاد طاهر و سینما قدس در دل ما زنده خواهد ماند...
*خبرنگار
محال است دهه پنجاهی و شصتی باشی و طاهر آپاراتی سینما قدس را نشناسی...
طاهری که رفیق ٣۵ ساله‌ی سینما قدس بود و اما سال ٩٢ جلو چشمانش، سینما قدس را به بخش خصوصي واگذار کردند و عشق قدیمی‌اش را از او جدا کردند.
سینما قدس فقط عشق طاهر نبود، آن سال‌های جنگ و بعد جنگ، نوجوانان و جوانان زیادی به عشق دیدن فیلم‌های جدید جمشید هاشم‌پور که به او جمشید آریا می‌گفتند، توی صف‌های طولانی می‌رفتند.
طاهر اسماعیل‌بیگی، بعد از ١۰ سال حسرت و هجران و درد از سینمایی که آوار شد و تبدیل شد به پارکینگ، حسرت به دل از دنیا رفت و سال‌ها خاطرات نوستالژی ایلامیان را با خود به زیر خاک برد.
امشب خبر آمد قرار است به علت تعمیرات و تا اطلاع ثانوی، همین سینما فرهنگ که جایگزین تنها سینمای استان شده بود، بخاطر تعمیرات تعطیل شود.
همین مثلاً سینما فرهنگ این روزها نشان داد که مردم ایلام چقدر شیفته سینما هستند که با وجود هزاران پلتفرم و فروش آزاد فیلم، اما به عشق سینما، هنوز هم تغذیه می‌خریدند و قرارهای دوستانه‌شان را آنجا می‌گذاشتند.
سینمایی که دلیل ارتباط بیشتر بچه‌ها با پدر و مادرها شده بود و دو ساعت کنار هم کارتون می‌دیدند و کنار فرزندشان لذت می‌بردند.
سینما کلهر ایوان، سینما هنر آبدانان و سینما سراب آبدانان، پردیس سینمایی امید ایلام، سینما صحرایی چغاسبز، برج هنر و شاید چند پروژه و ساختمان دیگر، جز وعده‌هایی از فرهنگ بوده که سال‌هاست، به بی‌فرهنگی تمام رها شده‌اند و هیچ متولی و مسئولی پیگیر نیست که چرا؟
چرا باید سینما هنر آبدانان، باشگاه و مغازه شود و سینما قدس ایلام با آن وعده و وعیدها و دروغ‌ها که قرار بود پارکینگ طبقاتی و کافی شاپ و سینمای ۵٠٠ نفره شود، به حال خود رها شده‌اند؟
١١ سال تعلیق و فراموشی پروژه‌ای به این مهمی...
فراموش مسئولان اگر می‌شود، از یاد ما که نمی‌رود و ما هر روزی که با حسرت از سعدی جنوبی رد می‌شویم، جای خالی طاهر و چراغ قوه‌اش و آن پرده‌ی رنگی سینما را عميقاً حس می‌کنیم و به یاد روزهای دربی و عشق طاهر به پرسپولیس و کل‌کل طرفداران آبی و قرمز که دورش را گرفته بودند، آه می‌کشیم.
سینما قدس، فقط سینما نبود، بلکه نماد امید و رویاپردازی بود و با تعطیلی آن، بخشی از هویت فرهنگی ایلام هم از بین رفت.
شاید روزی دوباره پرده‌های سینما قدس بالا رود و خاطرات شیرین‌مان را زنده کند. تا آن روز، یاد طاهر و سینما قدس در دل ما زنده خواهد ماند...
*خبرنگار
تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۴۰۳ ساعت:11:12